Ο μύθος του Γκιώνη

Κάποτε ήταν δυο αδέρφια.

Ο Αντώνης και ο Γιώργης.Ο Γιώργης μια μέρα έχασε τ’ άλογα.

Γυρνώντας σπίτι ανοικοίνωσε στον Αντώνη,το χαμό τους κι

εκείνος πάνω στο θυμό του,μετά από λογομαχία σκότωσε τον αδερφό του .

Όταν κατάλαβε τί έκανε  έκλαιγε τόσο πολύ…χτυπιόταν,φώναζε ούρλιαζε.

Έκλαιγε τόσο πολύ,μετανιωμένος για την αποτρόπαια πράξη του..για ασήμαντη αφορμή.

Μετανιωμένος…απεγνωσμένος ο Αντώνης,παρακαλούσε το Θεό να του αφαιρέσει την-άδικη πια-  ζωή του.

Εκείνος,ακούγοντας τον κλαυθμό του,τον μεταμόρφωσε σε πουλί…τον γκιώνη (εκ του Αντώνης).

Πάνω στο παραλήρημά του,θρηνώντας τον αδερφό του, ο Αντώνης φώναζε «Γιώργο…Γιώργο….τά  βρες τ’ άλογα;»

ενώ αργότερα άφηνε ένα μακρόσυρτο και γεμάτο απελπισία: «γγγ…γγγγγ….γγγγγγ…γγγ.»

Λένε οτι η μέρα του Αγ.Γεωργίου το πουλί αυτό μετά το χαρακτηριστικό μελαγχολικό «γκιών» ,λέει και το προαναφερόμενο γγγγγγγγγγ,ως ανάμνηση του αδερφού του Γιώργη.