Η ανθρωπότητα έχασε χθες έναν από τους μεγαλύτερους ηγέτες στην ιστορία της, τον άνθρωπο που πολέμησε όσο κανένας άλλος την ανισότητα, φυλακίστηκε και βασανίστηκε για τα πιστεύω και τους αγώνες του και αποτέλεσε πηγή έμπνευσης για τις επόμενες γενιές.
Ο θάνατος του Νέλσον Μαντέλα σε ηλικία 95 ετών, παρότι η υγεία του χειροτέρευε διαρκώς τα τελευταία δύο χρόνια, προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση. Εμφανώς θλιμμένος, ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι ο Μαντέλα "πήγε στο σπίτι του" και ότι ο κόσμος έχασε έναν από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή, κουράγιο και καλοσύνη. Η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε ο Μαντέλα ήταν ότι η Νότια Αφρική βρίσκεται σε ειρήνη με τον κόσμο, είπε ο Αμερικανός πρόεδρος, που προσέθεσε ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη δική του ζωή χωρίς το πρότυπο του Μαντέλα.
Ο Νέλσον Μαντέλα πάλεψε εναντίον του ρατσιστικού απαρτχάιντ, καταφέρνοντας να κερδίσει συμπάθεια αλλά και σεβασμό παγκοσμίως, κυρίως λόγω της στροφής που έκανε προσπαθώντας να πείσει για την ανάγκη αρμονικής συνύπαρξης με την ώς τότε καταπιεστική μειονότητα των λευκών.
Ως ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής 30 χρόνια αργότερα, κλήθηκε να δημιουργήσει ένα νέο έθνος από μια χώρα κατακερματισμένη από τον διχασμό και το φυλετικό μίσος. Θεώρησε καθήκον του να προωθήσει την εθνική συμφιλίωση, αλλά και να επουλώσει τα τραύματα που είχαν αφήσει δεκαετίες αδικίας και καταπίεσης των μαύρων από τους λευκούς.
Ισως το πιο εμβληματικό του έργο ήταν η σύσταση της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης, που διερεύνησε τα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί και από τις δύο πλευρές. Αλλωστε ήδη από τη διαβόητη δίκη του 1963, όπου καταδικάστηκε επειδή υποκινούσε μαύρους εργάτες σε απεργία, είχε κάνει μια δήλωση που συνόψιζε την κοσμοθεωρία του και την πολιτική του κληρονομιά: "Αφιέρωσα όλη μου τη ζωή στον αγώνα για τον αφρικανικό λαό. Πάλεψα ενάντια στη λευκή ηγεμονία και πάλεψα ενάντια στη μαύρη ηγεμονία". Η επιτροπή αυτή και οι λεπτοί χειρισμοί από πλευράς Μαντέλα έγιναν πρότυπο για όλες τις χώρες που είχαν να αντιμετωπίσουν φυλετικές συγκρούσεις.
Εκτός από το βραβείο Νόμπελ, που μοιράστηκε το 1993 με τον Φρεντερίκ ντε Κλερκ, τιμήθηκε για το έργο του πολλές φορές. Ενόσω ήταν ακόμη κρατούμενος, το 1988, το Ευρωκοινοβούλιο του είχε απονείμει το βραβείο Ζαχάροφ "για την ελευθερία του πνεύματος", ενώ το 1992 τιμήθηκε με το τουρκικό βραβείο "Κεμάλ Ατατούρκ", αλλά αρχικά αρνήθηκε να το παραλάβει, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, και το δέχτηκε μόνο το 1999. Το 1998 είχε τιμηθεί από τον Μπιλ Κλίντον με το χρυσό μετάλλιο του Κογκρέσου, ενώ το 2006 η Διεθνής Αμνηστία τον ανακήρυξε "Πρεσβευτή της Συνείδησης". Τον Νοέμβριο του 2009 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε τη 18η Ιουλίου "Ημέρα του Μαντέλα" και κάλεσε τους ανθρώπους να αφιερώσουν 67 λεπτά για να κάνουν κάτι θετικό για τον πλησίον τους, τιμώντας τα 67 χρόνια που ο Μαντέλα αφιέρωσε στον αγώνα του κατά του ρατσισμού. Το 1994 είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ Νομικής του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης.
Ο θάνατος του Νέλσον Μαντέλα σε ηλικία 95 ετών, παρότι η υγεία του χειροτέρευε διαρκώς τα τελευταία δύο χρόνια, προκάλεσε παγκόσμια συγκίνηση. Εμφανώς θλιμμένος, ο Μπαράκ Ομπάμα δήλωσε ότι ο Μαντέλα "πήγε στο σπίτι του" και ότι ο κόσμος έχασε έναν από τους ανθρώπους με τη μεγαλύτερη επιρροή, κουράγιο και καλοσύνη. Η μεγαλύτερη κληρονομιά που άφησε ο Μαντέλα ήταν ότι η Νότια Αφρική βρίσκεται σε ειρήνη με τον κόσμο, είπε ο Αμερικανός πρόεδρος, που προσέθεσε ότι ο ίδιος δεν θα μπορούσε να φανταστεί τη δική του ζωή χωρίς το πρότυπο του Μαντέλα.
Ο Νέλσον Μαντέλα πάλεψε εναντίον του ρατσιστικού απαρτχάιντ, καταφέρνοντας να κερδίσει συμπάθεια αλλά και σεβασμό παγκοσμίως, κυρίως λόγω της στροφής που έκανε προσπαθώντας να πείσει για την ανάγκη αρμονικής συνύπαρξης με την ώς τότε καταπιεστική μειονότητα των λευκών.
Ως ο πρώτος μαύρος πρόεδρος της Νοτίου Αφρικής 30 χρόνια αργότερα, κλήθηκε να δημιουργήσει ένα νέο έθνος από μια χώρα κατακερματισμένη από τον διχασμό και το φυλετικό μίσος. Θεώρησε καθήκον του να προωθήσει την εθνική συμφιλίωση, αλλά και να επουλώσει τα τραύματα που είχαν αφήσει δεκαετίες αδικίας και καταπίεσης των μαύρων από τους λευκούς.
Ισως το πιο εμβληματικό του έργο ήταν η σύσταση της Επιτροπής Αλήθειας και Συμφιλίωσης, που διερεύνησε τα εγκλήματα που είχαν διαπραχθεί και από τις δύο πλευρές. Αλλωστε ήδη από τη διαβόητη δίκη του 1963, όπου καταδικάστηκε επειδή υποκινούσε μαύρους εργάτες σε απεργία, είχε κάνει μια δήλωση που συνόψιζε την κοσμοθεωρία του και την πολιτική του κληρονομιά: "Αφιέρωσα όλη μου τη ζωή στον αγώνα για τον αφρικανικό λαό. Πάλεψα ενάντια στη λευκή ηγεμονία και πάλεψα ενάντια στη μαύρη ηγεμονία". Η επιτροπή αυτή και οι λεπτοί χειρισμοί από πλευράς Μαντέλα έγιναν πρότυπο για όλες τις χώρες που είχαν να αντιμετωπίσουν φυλετικές συγκρούσεις.
Εκτός από το βραβείο Νόμπελ, που μοιράστηκε το 1993 με τον Φρεντερίκ ντε Κλερκ, τιμήθηκε για το έργο του πολλές φορές. Ενόσω ήταν ακόμη κρατούμενος, το 1988, το Ευρωκοινοβούλιο του είχε απονείμει το βραβείο Ζαχάροφ "για την ελευθερία του πνεύματος", ενώ το 1992 τιμήθηκε με το τουρκικό βραβείο "Κεμάλ Ατατούρκ", αλλά αρχικά αρνήθηκε να το παραλάβει, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία, και το δέχτηκε μόνο το 1999. Το 1998 είχε τιμηθεί από τον Μπιλ Κλίντον με το χρυσό μετάλλιο του Κογκρέσου, ενώ το 2006 η Διεθνής Αμνηστία τον ανακήρυξε "Πρεσβευτή της Συνείδησης". Τον Νοέμβριο του 2009 η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ ανακήρυξε τη 18η Ιουλίου "Ημέρα του Μαντέλα" και κάλεσε τους ανθρώπους να αφιερώσουν 67 λεπτά για να κάνουν κάτι θετικό για τον πλησίον τους, τιμώντας τα 67 χρόνια που ο Μαντέλα αφιέρωσε στον αγώνα του κατά του ρατσισμού. Το 1994 είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ Νομικής του Αριστοτελείου Θεσσαλονίκης.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου