Η πλατεία Χατζοπούλου...(γράφει ο Μανώλης Πέπονας)

Γράφει ο Μανώλης Πέπονας, φοιτητής Ιστορίας-Αρχαιολογίας Πανεπιστημίου Ιωαννίνων.

 (Το κείμενο πρωτοδημοσιεύτηκε στο agrinionews.gr)

Σε κεντρικό σημείο της πόλης βρίσκεται η πλατεία Χατζοπούλου. Το όνομά της παραπέμπει στην ομώνυμη

μεγάλη οικογένεια προυχόντων του Βάλτου -μέλη της οποίας σταδιοδρόμησαν στον χώρο των γραμμάτων και των τεχνών- και συγκεκριμένα στο πιο φημισμένο τέκνο της, τον ποιητή Κωνσταντίνο Χατζόπουλο, του οποίου ο ανδριάντας βρίσκεται στη συγκεκριμένη πλατεία από το 1956. Ο Χατζόπουλος γεννήθηκε στο Αγρίνιο το 1868.

Ως γόνος δύο μεγάλων οικογενειών –αυτής των Χατζόπουλων και των Στάικων- έλαβε σπουδαία νομική εκπαίδευση και έγινε δικηγόρος. Ωστόσο από το 1893 εγκατέλειψε τη σταδιοδρομία του για να αφοσιωθεί στη λογοτεχνία, εκδίδοντας –εγκατεστημένος πλέον στην Αθήνα- το περιοδικό «Τέχνη» (1899) το οποίο αποτέλεσε το κύριο μέσο έκφρασης των δημοτικιστών κατά τη βραχύχρονη περίοδο που τέθηκε στην κυκλοφορία. Ο ίδιος ο Χατζόπουλος υπήρξε σπουδαίος ποιητής και πεζογράφος, οπαδός και εκπρόσωπος του Συμβολισμού.

Το 1900 το ταξίδι του στη Γερμανία έφερε τον Αγρινιώτη λογοτέχνη σε επαφή με τον σοσιαλισμό, συμμετέχοντας και ιδρύοντας διάφορες ενώσεις σοσιαλιστικού και δημοτικιστικού χαρακτήρα. Το 1913 δημοσιεύτηκε από τον ίδιο η πρώτη μετάφραση του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου» των Μαρξ και Ένγκελς. Παρά τις θέσεις του αυτές όμως, ο Χατζόπουλος δεν δίστασε να δεχθεί μετά την επιστροφή του στην Ελλάδα τη θέση του διευθυντή λογοκρισίας (1917-1919). Ήταν η εποχή που ο Ελευθέριος Βενιζέλος έκανε ανοίγματα προς την αριστερά και ορισμένοι εκπρόσωποι της τελευταίας –ιδίως οι πιο κεντρώοι- συμπαρατάχθηκαν μαζί του. Εξάλλου ο εύπορος λογοτέχνης είχε στηρίξει ποικιλοτρόπως από το εξωτερικό τους Φιλελευθέρους4.

Ο Χατζόπουλος πέθανε ίσως από τροφική δηλητηρίαση στις 22/7/1920, καθώς ταξίδευε προς Πρίντιζι. Στην ανθρώπινη ιστορία οι τόποι εγγράφουν συλλογικές μνήμες, είτε με την υποστήριξη του κράτους είτε χωρίς αυτή. Η ονομασία μια πλατείας, η ανέγερση ενός ανδριάντα –όπως συνέβη στην περίπτωση του Κ. Χατζόπουλου- ή η μετονομασία μιας οδού σπάνια είναι τυχαίες. Αν και τις περισσότερες φορές περνάμε από ένα σημείο χωρίς να καταλαβαίνουμε πολλά, αυτό είναι εκεί για να μας θυμίζει την ιστορία των σημαντικών ανθρώπων- αυτών που έζησαν κάποτε και κατάφεραν να ξεφύγουν από τη μάζα.