Ο τρυφεράκανθος, το βιβλίο της Ελένης Πριοβόλου για την ψυχολογική και τη σωματική βία που απευθύνεται σε παιδιά από 8 ετών και άνω.

Η επανέκδοση του βιβλίου της Ελένης Πριοβόλου Ο τρυφεράκανθος, από τις Εκδόσεις Καλέντη, συμπίπτει με τις προσπάθειες που γίνονται τον τελευταίο καιρό από γονείς, δασκάλους, φορείς της Εκπαίδευσης, αλλά και από τους ίδιους τους μαθητές, να κατανοηθεί και στη συνέχεια να αντιμετωπιστεί το φαινόμενο του ενδοσχολικού και όχι μόνο εκφοβισμού, που είναι συνυφασμένο με τον πολιτισμικό πλουραλισμό της εποχής

μας και εγείρει ανησυχίες, γιατί οι ρατσιστικές ή ξενοφοβικές εκδηλώσεις του αποδεικνύονται σοβαρές και εγκυμονούν κινδύνους για την ψυχική υγεία του θύματος, αλλά και του θύτη. Το σχολείο έπαψε δυστυχώς στις μέρες μας να είναι καταφύγιο. Όλες οι αντιφάσεις και η βία της κοινωνίας μας έχουν εισβάλει πλέον σε αυτό και δεν αποτελούν μόνο ελληνικό, αλλά παγκόσμιο φαινόμενο.

Η Ελένη Πριοβόλου, χρησιμοποιώντας τη λογική και την ευαισθησία της, θίγει στο βιβλίο της το πρόβλημα της διαφορετικότητας με απλότητα, οργανωμένο ως μυθοπλασία. Γνωρίζει καλά πως η αποδοχή του «άλλου» δοκιμάζει την ποιότητα της ζωής και του πολιτισμού μας, αλλά οι ηθικές ιδέες που επενδύονται με τον παραμυθιακό της λόγο δεν παρουσιάζονται ως έτοιμες λύσεις. Η συγγραφέας συνοδοιπορεί με το μικρό αναγνώστη, στον οποίο απευθύνεται, και τον προβληματίζει.

Κατά τη μυθοπλασία, ο τρυφεράκανθος ζει στο λιβάδι απολαμβάνοντας την ομορφιά του κόσμου που τον περιβάλλει. Αντιμετωπίζει όμως την αμφισβήτηση, την ειρωνεία, το χλευασμό και την απόρριψη των άλλων ζώων μόνο και μόνο επειδή είναι διαφορετικός.

– Είναι ωραίο να είσαι τρυφεράκανθος! φώναξε.

– Ασφαλώς, είπε το μυρμήγκι. Διασκεδάζουν οι άλλοι μαζί σου.

Και καθώς έγινε μια ροζ χνουδωτή μπαλίτσα, του δίνει μια κλοτσιά που βρέθηκε έξω απ’ το λιβάδι.

– Γιατί; Τι τους έχω κάνει; αναρωτήθηκε κλαίγοντας ο τρυφεράκανθος.

Ένας βάτραχος που καθόταν σ’ ένα νούφαρο της λίμνης τού απάντησε.

– Τίποτα. Απλώς είσαι τρυφεράκανθος.

– Και είναι κακό αυτό; ρώτησε εκείνος δακρυσμένος.

– Φαίνεται πως είναι, είπε ο βάτραχος.

Με λόγο διακριτικό και άλλοτε υπαινικτικό, η συγγραφέας καταφέρνει να αισθητοποιήσει την απορία, τη θλίψη και την απόγνωση του μικρού ζώου που το ωθούν, καθώς διαβάζουμε στη συνέχεια του βιβλίου, σε επιλογές κάθε άλλο παρά αρεστές στους άλλους, επιλογές που αναιρούν την ευγένεια και την κοινωνικότητά του. Στο σημείο αυτό, η έντονη παρουσία του ανθρωπομορφισμού συγκινεί το νεαρό αναγνώστη.

Το βιβλίο είναι γραμμένο με τρυφερότητα και αποπνέει μια αύρα αισιοδοξίας και ελπίδας, που γεννά η αγάπη και η αναγνώριση του Άλλου δίπλα μας.

Εκτός από καλογραμμένο, το βιβλίο είναι και καλοζωγραφισμένο, από τον έμπειρο χρωστήρα της Κατερίνας Βερούτσου. Το καλό γούστο και η ποιοτική αισθητική αντίληψη της ζωγράφου ανανεώνουν τους τρόπους πρόσληψης των παραστάσεων. Ο αναγνώστης το διαπιστώνει, όταν παρατηρεί με προσοχή τα φύλλα των δέντρων στο βιβλίο. Οι ζωγραφιές της Βερούτσου διαθέτουν αφηγηματική λειτουργία και πολλές φορές η φωνή τους αποκαλύπτει με ενάργεια όσα το κείμενο αποκρύπτει. Η εικόνα δεν αρνείται τη δυνατότητα ερεθισμού της δημιουργικής παιδικής φαντασίας. Επενδύει το μύθο, στηρίζει την εκτύλιξή του και κρατά σε εγρήγορση το ενδιαφέρον του παιδιού.


Ο Τρυφεράκανθος
Ελένη Πριοβόλου
εικονογράφηση: Κατερίνα Βερούτσου
εκδοσεις Καλέντης
32 σελ.

πηγή κειμένου...http://diastixo.gr/της Ιφιγένειας Μαστρογιάννη