Δυστυχώς. Οι "γνωστοί - άγνωστοι" του χωριού μας ξαναχτύπησαν.
Δεν θέλω να
κάνω - ούτε και μπορώ- ψυχανάλυση στον τρόπο σκέψης τους.
Το μόνο που προσπαθώ και εύχομαι να το καταφέρω είναι να αποτρέψω τα δικά μου παιδιά να μην "εκφράζονται" με αυτόν τον τρόπο στη ζωή τους.
Έχουν (έχουν;) γονείς να τα βοηθήσουν τώρα αν είναι ακόμη καιρός, αλλιώς θα έρθει στιγμή που δε θα μπορούν. Δυστυχώς...
[Οι πιο πάνω φωτογραφίες είναι από τις σπασμένες μπασκέτες πίσω από το 1ο Δημοτικό σχολείο Παναιτωλίου, οι οποίες μόλις πριν λίγο καιρό είχαν συντηρηθεί]
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου