Μήνυμα Σεβασμιωτάτου Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ Δαμασκηνού για την εορτή του ενδόξου Αποστόλου Ανδρέου του Πρωτοκλήτου

Οι Άγιοι Απόστολοι κατέχουν την πρωτοκαθεδρία στο αγιολόγιο της Εκκλησίας μας, διότι αυτοί υπήρξαν οι άμεσοι διάδοχοι του Κυρίου και οι συνεχιστές, του επί γης σωτηριώδους έργου Του. Αυτοί συνέπηξαν την Εκκλησία και την επεξέτειναν ως τα πέρατα του κόσμου και γι’ αυτό ομολογούμε στο «Σύμβολο της Πίστεως», πίστη σε «Αποστολική Εκκλησία». Ένας από αυτούς υπήρξε ο Άγιος Απόστολος Ανδρέας ο Πρωτόκλητος.

Καταγόταν από μία μικρή πόλη της Γαλιλαίας, την Βηθσαϊδά, και ήταν αδελφός του Σίμωνα Πέτρου. Στην αρχή ήταν μαθητής του Αγίου Ιωάννου του Πρόδρομου, αλλά όταν άκουσε τον δάσκαλό του να δείχνει τον Χριστό και να λέει: «Ίδε ο αμνός του Θεού, ο αίρων την αμαρτίαν του κόσμου», άρχισε να ακολουθεί τον Χριστό. Φώναξε μάλιστα και τον αδελφό του, τον Πέτρο και του είπε: «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν!»

Ήταν και οι δύο φτωχοί ψαράδες, όταν τους διάλεξε και τους κάλεσε ο Χριστός, για να τους κάνει «αλιείς ανθρώπων» και να ελκύουν τους ανθρώπους στην πίστη και την αγάπη του Χριστού. Εκείνοι αμέσως τότε παράτησαν τα δίχτυα τους και Τον ακολούθησαν. Τρία ολόκληρα χρόνια Τον ακολουθούσαν παντού όπου πήγαινε, δίδασκε και θαυματουργούσε.

Όταν μετά την Πεντηκοστή οι Απόστολοι έριξαν κλήρο για να δουν σε ποιό μέρος της Οικουμένης θα κήρυττε ο καθένας το Ευαγγέλιο του Χριστού, στον Απόστολο Ανδρέα έλαχε η περιοχή της Μαύρης Θάλασσας, του Πόντου και όλης της Ελλάδος.

Με πολλούς κόπους, ταλαιπωρίες και διωγμούς κήρυξε τον λόγο του Ευαγγελίου σε πολλές πόλεις και επαρχίες, πάντα με την βοήθεια και την δύναμη του Θεού. Πέρασε από το Βυζάντιο και έφθασε μέχρι την Αχαΐα, στην Πάτρα. Εκεί τον φιλοξένησε ένας άνθρωπος που ήταν βαριά άρρωστος και ο Απόστολος Ανδρέας τον θεράπευσε. Το γεγονός μαθεύτηκε γρήγορα σ’ ολόκληρη την πόλη και όλοι πίστεψαν στον Χριστό, μαζί και η γυναίκα του άρχοντα,  Μαξιμίλα, που γιατρεύτηκε από μια ασθένεια που την βασάνιζε και ο αδελφός του Στρατοκλής. Και πολλοί άλλοι έτρεξαν στον Απόστολο για να βάλει πάνω τους τα χέρια του και να γίνουν καλά.

Όταν τα έμαθε αυτά ο ανθύπατος Αιγεάτης, άναψε από θυμό και διέταξε να συλλάβουν τον Απόστολο Ανδρέα και να τον καρφώσουν ανάποδα σε σταυρό και ας διαμαρτύρονταν οι πάντες. Με την συγχώρηση για όλους στα χείλη, η ψυχή του πέταξε κοντά στον Χριστό, που τόσο αγάπησε και στον Οποίο αφιέρωσε όλη του την ζωή. Σύμφωνα με την παράδοση ο σταυρός πάνω στον οποίο κρεμάστηκε είχε σχήμα Χ και στις αγιογραφίες μ’ αυτόν τον τρόπο εικονίζεται ο Απόστολος.

Κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα του Αποστόλου είναι η προσωνυμία «Πρωτόκλητος», αφού πρώτος κλήθηκε από τον Χριστό μας να τον ακολουθήσει στο αποστολικό αξίωμα, πρώτος έτρεξε κοντά Του και επί μία ολόκληρη ημέρα έμεινε μαζί Του και άκουσε την θεία Του διδασκαλία.

Τονίζεται επίσης, ότι είναι «του κορυφαίου αυτάδελφος», και υπογραμμίζεται η ανδρεία του, αφού ανδρειότατα υπέμεινε τον σταυρικό θάνατό του και αποδείχτηκε μιμητής του Εσταυρωμένου Χριστού.

Πρέπει όμως, να σημειωθεί ο λόγος του Ανδρέα προς τον Πέτρο, «ευρήκαμεν τον Μεσσίαν», που μαρτυρεί την χαρά του και τον ενθουσιασμό του, που συνάντησε τον Χριστό και άκουσε την διδασκαλία Του. Και αυτήν την χαρά δεν την κράτησε για τον εαυτό του αλλά θέλησε να την μοιραστεί και με τον υπόλοιπο κόσμο, ώστε να διαβεβαιώσει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο, ότι στο πρόσωπο του Υιού και Λόγου του Θεού υπάρχει η μοναδική σωτηρία.

Ας έχουμε και εμείς αυτόν τον πόθο, για να βρούμε τον Χριστό. Ας μας αξιώνει ο Θεός να βιώνουμε την χαρά, που κρύβει η εν Χριστώ ζωή. Και ας γινόμαστε με την χάρι του Θεού, φώτα μέσα στον κόσμο με την ζωή μας, ομολογώντας τον Σωτήρα και Κύριο μας Ιησού Χριστό.