Μητροπολίτης Δαμασκηνός: Μέσα από τον βίο και τις επιστολές των Αποστόλων Πέτρου και Παύλου συνειδητοποιούμε την χριστοκεντρικότητά τους

Του Μητροπολίτου Αιτωλίας και Ακαρνανίας κ. Δαμασκηνού

 

«Πέτρον και Παύλον συμφώνως ανευφημήσωμεν»

Δύο ήρωες της πίστεως και της αγιότητος τιμά σήμερα η Εκκλησία μας. Δύο φωστήρες υπέρλαμπρους. Δύο ακατάβλητους γίγαντες της αρετής. Δύο στύλους

της Εκκλησίας. Δύο διδασκάλους της Οικουμένης. Τους δύο κορυφαίους των Αποστόλων. Τον Πέτρο και τον Παύλο.

Ο Πέτρος, δεν είναι πλέον ο αγράμματος ψαράς της Γαλιλαίας. Τώρα είναι ο πάνσοφος Απόστολος του Χριστού. Άκακος, απονήρευτος, ευθύς και ειλικρινής, έγινε ο ζηλωτής, ο θερμός, ο ενθουσιώδης μαθητής του Κυρίου. Σίμων λεγόταν, και ο Χριστός τον ονόμασε Πέτρο, για να συμβολίζει το όνομά του, την σταθερότητα της πίστεως και της αγάπης του προς τον Κύριο. Και πράγματι, όταν κλήθηκε στο αποστολικό αξίωμα από τον Χριστό, αμέσως τον ακολούθησε, αφήσας και πλοία και δίκτυα και τα πάντα. Πρώτος ομολόγησε την πίστη στο πρόσωπο του Χριστού, ότι «Συ ει ο Χριστός ο Υιός του Θεού του ζώντος». Όταν πάλι, ο Κύριος τους προέλεγε τα παθήματά Του, ο Πέτρος γεμάτος αυταπάρνηση και αγάπη προς τον Διδάσκαλο, του είπε «Κύριε, μετά Σου έτοιμος ειμί και εις φυλακήν και εις θάνατον πορεύεσθαι». Ήταν αποφασισμένος, και την ζωή του να θυσιάσει για τον αγαπημένο του διδάσκαλο.

Βέβαια, έπεσε ο Πέτρος στην άρνηση, για να σηκωθεί με θερμά δάκρυα, δια της μετανοίας να γίνει παράδειγμα προς όλους μας, αλλά και για να στερεωθεί στην ψυχή του, ακόμη περισσότερο η πίστη και η αγάπη του προς τον Χριστό, ώστε να αξιωθεί να ζήσει, να εργασθεί, να υποφέρει και να πεθάνει μαρτυρικά για τον Χριστό.

Και ο Παύλος! Ο ηρωικώτερος των αγίων και αγιώτερος των ηρώων. Ο θείος, ουρανοβάμων Απόστολος. Ο Παύλος, που όταν ήταν Σαύλος, εσάλευε την Οικουμένη, διώκοντας την Εκκλησία του Χριστού, σύροντας πολλούς Χριστιανούς στο μαρτύριο και τον θάνατο, πράττοντας όμως, από άγνοια και φανατισμό.

Τον κάλεσε όμως, ο ίδιος ο Χριστός, βλέποντας την καλή του προαίρεση, και τον ανέδειξε, «σκεύος εκλογής», ουράνιο άνθρωπο, επίγειο άγγελο, «κήρυκα και απόστολον και διδάσκαλον εθνών». Ο Απόστολος της αυταπαρνήσεως, της αγάπης, της αυτοθυσίας, που διέτρεξε Ανατολή και Δύση για το κήρυγμα του Ευαγγελίου, δοκιμάζοντας φυλακές, ερήμους, κινδύνους της θαλάσσης, διωγμούς, συκοφαντίες, κόπους, στερήσεις, ταλαιπωρίες, αντιδράσεις, πολέμους και θανάτους καθημερινούς στο αποστολικό του έργο.

Μέσα, λοιπόν, από τον βίο και τις επιστολές των δύο αυτών Αποστόλων, συνειδητοποιούμε την χριστοκεντρικότητά τους, δηλαδή, την αγάπη τους, την λατρεία τους, την αφοσίωσή τους προς τον Θεάνθρωπο Χριστό. Για τον Πέτρο και τον Παύλο, «τα πάντα και εν πάσι» ήταν ο Χριστός, ο Σαρκωθείς Υιός και Λόγος του Θεού. Δεν είχαν μία αφηρημένη πίστη στον Θεό, αλλά αυτό που τους ξεχώρισε ήταν η τέλεια πίστη, αγάπη και ο θείος έρωτας προς τον Χριστό. Η ζωή τους ήταν ο Χριστός. Ζούσαν τον Χριστό, ανέπνεαν τον Χριστό. Δεν είχαν  άλλη αγάπη από τον Χριστό. Ο Χριστός κατείχε τον νου και την καρδιά τους. Ήταν τόσο δοσμένοι στον Χριστό, ώστε μπορούσαν να λεγουν «ζω δε ουκέτι εγώ, ζη δε εν εμοί Χριστός».

Καί επειδή με αυτό τον τρόπο ζούσαν τον Χριστό, ομοίως και τον εκήρυξαν. Εκήρυξαν, ότι «θεμέλιον άλλον ουδείς δύναται θείναι παρά τον κείμενον, ος εστιν Ιησούς Χριστός». Ένας είναι μόνο ο θεμέλιος, ο στερεός, ο ακλόνητος, ο βέβαιος, ο αμετακίνητος, ο αιώνιος, ο Ιησούς Χριστός. Και ο Απόστολος Πέτρος θα μας πει, πως «ουκ έστιν εν άλλω ουδενί η σωτηρία· ουδέ γαρ όνομά εστιν έτερον υπό τον ουρανόν το δεδομένον εν ανθρώποις εν ω δει σωθήναι ημάς». Δεν υπάρχει σωτηρία σε κανένα άλλο όνομα, παρά μόνο στο όνομα του Ιησού Χριστού.

Ας παρακαλέσουμε τους Αγίους Πρωτοκορυφαίους Αποστόλους, να πρεσβεύουν στον Σωτήρα Χριστό, να μας χαρίζει πίστη και αγάπη προς το Πρόσωπό Του. Να θεμελιώσουμε και εμείς, την ζωή μας, την κοινωνία μας στον θεμέλιο και μόνο σωτήριο λίθο, τον Κύριό μας Ιησού Χριστό.